آیا تبخال تناسلی خطرناک است ؟
مشخصات تبخال تناسلی (Genital Herpes) چیست؟
تبخال یک عفونت ویروسی است که به صورت زخم اولیه و با تمایل به بهبودی و بازگشت مجدد مشخص میگردد. عامل عفونی اصلی تبخالها ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ و ۲ میباشد. نوع یک این ویروس منجر به تبخال لب و دهان (Orolabial) و نوع ۲ آن موجب تب خال تناسلی (genital) میگردد. مشخصه هر دوی این بیماریها تاولهای کوچک و دردناک بر روی پوست و غشاهای مخاطی است. تبخال یکی از شایعترین بیماریهای انتقالی از طریق رابطه جنسی در آمریکا میباشد.
میزان شیوع هرپس تناسلی در سراسر جهان بین 65٪ تا 90٪ میباشد و این در حالی است که بسیاری از افراد مبتلا به عفونت هرپس تناسلی نمیدانند که حامل ویروس میباشند. زیرا بیشتر مبتلایان یا علائم ندارند یا علائم خفیفی را احساس میکنند.
محلهای بروز تبخال تناسلی در زنان و مردان
این بیماری ممکن است پس از اولین آلودگی با ویروس و یا در اثر فعال شدن عفونت مخفی ایجاد شود این نوع تبخال میتواند علائم بالینی داشته باشد و یا به صورت مخفی بماند.
- در خانمها محل ظاهر شدن نشانههای بیماری، واژن و دهانه رحم است در حالیکه پس از بازگشت بیماری، زخمها در واژن، پوست اطراف مقعد، پاها و باسن ایجاد میشود.
- در مردان، آلت تناسلی محل بروز زخمهای تبخال تناسلی است. همچنین کسانیکه رابطه جنسی غیرمعقول از راه مقعد دارند احتمال بروز این تبخال در اطراف مقعد نیز وجود دارد.
- تبخالها ممکن است در سایر نقاط دستگاه تناسلی اطراف مقعد و دهان زن و مرد، برحسب رفتار جنسی آنها ایجاد شود.
آیا تبخال تناسلی خطرناک است؟
- افزایش احتمال ابتلا به ایدز: در افراد دچار تبخال تناسلی، خطر عفونت HIV بیشتر است. یک دلیل برای این مسئله آن است که ترکها و شکافهای در پوست که از عود بیماری ناشی میشوند، شکافهایی را به وجود میآوردند که از طریق آنها HIV میتواند وارد بدن شود.
- انتقال بیماری به جنین: تبخال در بانوان در زمان بارداری میتواند بسیارخطرناک باشد؛ به ویژه برای افرادی که اولین بار دچار این بیماری شدهاند (تبخال اولیه معمولاً شدید است) این ویروس میتواند باعث عفونت در جنین گردد. همچنین در زمان زایمان اگر فرد تبخال داشته باشد زایمان باید حتماً به روش سزارین انجام شود و مادر تحت درمان ضد ویروس قرار بگیرد.
درمان تبخال با استفاده از داروهای ضد ویروسی
داروهای ضد ویروس متعددی هستند که برای درمان تبخال مورد استفاده قرار می گیرند از جمله:
- aciclovir (آسیکلوویر)، valacyclovir ، famciclovir و penciclovir.
- داروهای ضدویروس ممکن است دفع بدون علامت ویروس را کاهش دهد. اعتقاد بر این است که در بیمارانی که تحت درمان ضد ویروسی قرارندارند، دفع بدون علامت HSV-2 در 20 درصد از روزهای سال رخ میدهد در مقابل در بیمارانی که درمان ضد ویروسی دریافت میکنند این میزان 10٪ از روزهای سال است؛ به عبارت دیگر درمان سرکوبگرانه ضدویروسی این خطر را 50 درصد کاهش میدهد. همچنین داروهای ضد ویروسی میتوانند فرکانس، طول مدت و شدت شیوع بیماری را نیز کاهش دهند.
منبع : ستاره
+ نوشته شده در ساعت توسط raha |